آیا می دانید کنتاکتور کمکی چیست؟
کنتاکتور کمکی به تجهیزی گفته می شود که به‌صورت جداگانه به کنتاکتور متصل می‌گردد و در مدار فرمان مورد استفاده قرار می گیرد. به صورت معمول، کنتاکتور قابلیت تحمل تا ۶۰۰ آمپر یا حتی بالاتر را دارد و از آن در مدار قدرت استفاده می‌شود، اما کنتاکتور کمکی برای جریان‌های حداکثر 6 آمپر طراحی‌شده است. با قطع و وصل شدن کنتاکتور، تیغه‌های کمکی هم حرکت می‌کنند و تغییر وضعیت می‌دهند.
عملکرد تیغه کمکی به این صورت است که با تحریک کنتاکتور توسط ترمینال‌های A1 و A2،تیغه‌هایی که در حالت عادی NC (بسته) می باشند، باز می‌گردند و تیغه‌هایی که NO(باز) هستند، بسته می‌شوند.
توجه داشته باشید که کنتاکتور کمکی یا تیغه کمکی به صورت جداگانه روی کنتاکتور نصب می شود، زیرا برخی از کنتاکتورها تیغه های NO و NC را ندارند به همین علت لازم است که این قطعه را به صورت مجزا تهیه کرده و روی کنتاکتور نصب کنید.
کنتاکتورهای اصلی معمولا جریان 600 آمپر و یا حتی بالاتر از این مقدار را می توانند تحمل کنند به همین دلیل از آن ها در مدار قدرت استفاده می شود.
اما کنتاکتورهای کمکی قادر به تحمل حداکثر تا 6 آمپر هستند، بنابراین، در مدار های فرمان مورد بهره برداری قرار می گیرند. زمانی که کنتاکتور قطع و وصل گردد، تیغه های کمکی همچون کنتاکت اصلی متحرک می باشند و می توانند تغییر وضعیت بدهند.
به عبارت دیگر، هنگامی که کنتاکتور توسط ترمینال‌های A1 و A2، کار خود را آغاز می نماید، تیغه هایی که بسته هستند باز می شوند و تیغه های باز نیز وقتی کنتاکتور عمل کند، بسته می شوند.
به صورت معمول، بر روی بسیاری از مدل های کنتاکتور ها، یک کنتاکت کمکی تعبیه گشته است. در میان کنتاکتورهای کمکی می توان به رله های تایمر و رله های ایمنی اشاره نمود.
تفاوت کنتاکت اصلی و کنتاکت کمکی
همواره این نکته را مد نظر داشته باشید که هر کنتاکتور از تعدادی کنتاکت اصلی و تعدادی کنتاکت کمکی تشکیل شده است. ساختار ظاهری هر دو کنتاکت اصلی و کمکی مانند یکدیگر می باشد تنها تفاوت آن ها درعملکردشان است. برای قطع و وصل مدارهای الکتریکی با توان بالا کنتاکت های اصلی مورد استفاده قرار می گیرند.
اما کنتاکت های کمکی عملکرد کنترلی دارند و سیگنال های خروجی را فراهم می نمایند. برای اتصال ابزار های دیگر همچون رله به کنتاکتور از کنتاکت کمکی استفاده می شود. علاوه بر این، اتصال چندین کنتاکتور به صورت سری یا موازی توسط کنتاکت کمکی انجام می شود.
کنتاکتورها از کنتاکت های کمکی و کنتاکت های اصلی تشکیل شده اند. کنتاکت کمکی به کنتاکتی گفته می شود که در مدار کمکی به صورت مکانیکی عمل می نماید. از لحاظ فیزیکی به کنتاکت های اصلی متصل می گردد و در همان زمان فعال می شود و جریان زیادی ندارد. به کنتاکت کمکی کنتاکت مکمل یا کنتاکت کنترلی نیز می گویند.
یک کنتاکت کمکی (یا سوئیچ) یک کنتاکت اضافی است که قسمتی از یک مدار را تشکیل می دهد تا مقدار الکتریسیته ای که می تواند توسط سیستم عبور کند را افزایش دهد.
به صورت معمول، این کنتاکت ها زمانی نصب می‌گردند که از قبل منبع اولیه وجود داشته باشد. لازم به ذکر است که حداقل دو کنتاکت برای کارکرد این سیستم مورد نیاز می باشد.
به این نکته توجه داشته باشید که وقتی فقط یک وسیله کمکی موجود بود، جریانی بیشتر از کل مسیر ممکن بود که در یک نقطه از مدار حرکت کند. این قضیه بدان معنا می باشد که برخی از مناطق هیچ برقی دریافت نمی کنند در حالی که برخی دیگر بسیار بیشتر از آنچه باید برق دریافت می نمایند. با وجود دو یا چند کنتاکت، می توان مقدار برقی را که از هر مسیر می گذرد را محدود کرد و اطمینان پیدا کرد که همه چیز به درستی تغذیه می شود.
